Güvenilir insan olmak yada yok olmak.

Evet. Asıl konu bu. GÜVEN...

Aşağıdaki ekran görüntüsü 24 yaşındaki bir kızla geçen dialogum....

Buda başka bir dialogum...

Çoğu kişi yaşar bu güven sorununu. Hep güvendiklerimizin boş çıkmasından kaynaklanıyor bu. Güveniyoruz durup dururken, rahat batıyormuş gibi. Bir süre sonra güvenmememiz gerektiğini anlıyoruz en acı şekilde. Buna da tecrübe yada hayat dersi diyelim. Yada siz ne derseniz artık. Ama hiç kimseye güvenmeden de zaman geçmiyor. Birisine güvenmek, içini dökmek istiyor insan. İçine attıkların kendinden büyük oluyor bir zaman sonra. Bu büyük yükle rahat hareket edemez, hayattan tat alamaz oluyoruz.

Güven nasıl kazanılır hiç bir fikrim yok. Şimdiye kadar insanların güvenlerini nasıl kazanmayı başardım bunu da bilmiyorum. Belkide samimi olmaktan geçiyor. İçten pazarlıklı olmamak. Belkide hiç biri. Bilmiyorum...

Heeee... İnsanların güvenini kazanmak çok iyi bir şey mi? Tabiki değil. Ekstradan yük biniyor insanın zihnine. Ya güvenini boşa çıkartırsam diye düşünüyor insan. Bunun içinde ufak bir önlemim var tabi ki.

"Sana güveniyorum. Neden bilmiyorum. Güveniyorum işte" diyenler var.
"Bu devirde babana bile güvenmeyeceksin derler. Hele ki bana HİÇ güvenmeyeceksin." diyorum istemsizce.

Nitekim güvenin gene güvenin ama sakın gardınızı düşürmeyin. Bu gün ak dediğin yarın kara olabiliyor.
Ne herkese güvenin, nede güven sadece erkek ismi deyip geçiştirin.

Siz bunu bir düşünün.